Sandakan en Mulu
31 oktober 2017 - Marudi, Maleisië
Inmiddels een kleine week en geen tot slechte WiFi verder, tenminste ik had geen WiFi, Marius wel. Update tot nu toe; wederom veel gezien en veel gedaan, eindelijk met een propellor vliegtuig gevlogen, minder bijzonder dan ik dacht, meer lawaai en meer turbulentie, maar niet minder leuk. De vlucht naar Sandalen was nog in een Airbus, waar ik een kop koffie over mijn blote been liet vallen. Koffie is trouwens gruwelijk heet in een vliegtuig, maar inmiddels is mijn bovenbeen niet rood meer, althans niet van de hete koffie. Aangekomen in Sandakan hebben we in het Sepilok jungle resort overnacht, voor 3 nachten in totaal. Beetje gedateerd, maar zeker niet slecht. We konden eten in het daarnaast gelegen Banana café, niet te verwarren met de bananen bar op de Wallen, voor diegenen die andere associaties hebben. We hebben daar het Oerang Oetang, het Sunbear en Rainforrest Discovery Park bezocht, overigens was de laatste een typhus end lopen vanaf het hotel: om de hoek moet je toch minder letterlijk nemen.
De eerste nacht werd ik rond 5 uur wakker van iemand die de veranda deur probeerde open te maken. Nou ben ik niet bang aangelegd, maar met de verhalen over de ontvoeringen van de toeristen daar heb ik toch eerst maar Marius wakker gemaakt en zijn we samen, na eerst alle lichten te hebben aangedaan gaan kijken. Wat denk je......niets dus. Weer gaan slapen en een half uur later weer iemand die de deur probeerde open te maken. Het waren echt nagels die krasten en vingers die probeerden ergens achter te komen, even gewacht en eindelijk stopte het. De volgende dag bleek het volgens het bewakingssysteem een Oetang Oetang te zijn geweest, dat bedenk je tocht niet! Wel mazzel dat we niet hadden open gedaan, want die beesten veruineren je hele kamer op zoek naar fruit volgens de receptie en je kunt er niets tegen doen. Toch wel jammer, de spullen krijg je wel weer terug maar zo'n dier zo dichtbij was wel uniek geweest. Enfin, de dag daarna een riviertocht gedaan, waar we wel van alles hebben gezien, apen in verschillende soorten, met gigantische neuzen, krokodil, allerlei vogels en nog een Orang Oetang die lag te pitten in een boom.
De laatste dag in Sandakan naar een opvang voor neusapen geweest en vertrokken naar Mulu, met een tussenstop van 1 nacht in Kota Kinabalu (zo jammer van de tijd, tot nu toe mijn minst favoriete plek). Verder naar Mulu met een korte tussenlanding in Miri, waar we uit het vliegtuig moesten en ons opnieuw moesten laten registreren, alsof ik een heel nieuw land ga bezoeken... ik blijf toch op focking Borneo, maar goed vriendelijk geglimlacht en weer een stempeltje in mijn inmiddels iets minder maagdelijke paspoort. Aangekomen in Mulu, op een inimini vliegveld, hoewel meer een landingsstrook midden in de jungle ingecheckt in ons nieuwe hotel, zeker een mooi hotel met een aparte zitkamer, die we niet nodig hebben.
Gister 3 excursies gedaan waar we ontzettend veel hebben gelopen, ook ruim 100 meter boven de grond op een wiebelige hangbrug, de canopy treewalk. Kijk ik zeg dan wel heel stoer dat ik niet bang ben, maar vroeger, hoewel dat is voor de tweede wereldoorlog, ik bedoel een paar jaar geleden, had ik toch minder moeite met hoogtes dan nu. Blik vooruit en verstand op nul en gewoon lopen, daarbij zijn die boomtoppen toch onder je en lijkt het minder hoog, tot je de rivier over moet......... Marius heeft nog een selfie genomen met een mooie groene slang, een kleintje en voor het geval je wordt gebeten heb je nog een kleine 24 uur voordat je de geest geeft en met een heli ben je binnen een uurtje in Miri, het dichtsbij zijnde ziekenhuis want je zit per slot van rekening in de jungle.
Gisteravond een nachtwandeling gemaakt omdat je dan heel andere dieren ziet, uiteraard met goede zaklampen. De gids liet ons een kikker zien, en nog één en nog één en nog één. Uiteindelijk diverse slapende vogels gezien en één van de meest giftige slangen hier, je schijnt binnen een paar minuten dood te zijn na een beet, wat toch wel een vreemde gedachte is. Afgelopen ochtend een excursie naar een dorp gedaan via de rivier in een longboot, erg smalle bootjes en extreem wiebelige met onze 150 kg zware gids (ik schat het gewicht eerder te laag dan te hoog), wat voor de nodige stabiliteit zorgt. Overigens hadden we gister dezelfde gids, die de nodige moeite had met de ruim 600 traptredes, en dat was nog maar in één grot. Was even bang dat we hem moesten dragen, gelukkig sloot hij iedere keer na een minuut of 5 weer aan bovenaan bij een trap. Vanmiddag gaan we de laatste 2 grotten zien, waarvan één vleermuisgrot. Wel een stevige wandeling en dat is anders bij 40 graden met ruim 90% vochtige lucht, dus relaxen we nu even aan het zwembad voor we de 9 km gaan doen.
Voor nu sluit ik af en ga een andere keer weer verder, omdat we weer gaan genieten van een geweldige dag, en weet je waarom........want iedere dag is een geweldige dag.
Ps er is bewijs vn de selfie van Marius met zij slang, maar die zal hij wel op Facebook plaatsen. Oh ja, wat ook zo geweldig is, ik slaap hier iedere nacht minimaal 8 a 9 uur, daar kan geen slaapkop tegenop 😎😀
De eerste nacht werd ik rond 5 uur wakker van iemand die de veranda deur probeerde open te maken. Nou ben ik niet bang aangelegd, maar met de verhalen over de ontvoeringen van de toeristen daar heb ik toch eerst maar Marius wakker gemaakt en zijn we samen, na eerst alle lichten te hebben aangedaan gaan kijken. Wat denk je......niets dus. Weer gaan slapen en een half uur later weer iemand die de deur probeerde open te maken. Het waren echt nagels die krasten en vingers die probeerden ergens achter te komen, even gewacht en eindelijk stopte het. De volgende dag bleek het volgens het bewakingssysteem een Oetang Oetang te zijn geweest, dat bedenk je tocht niet! Wel mazzel dat we niet hadden open gedaan, want die beesten veruineren je hele kamer op zoek naar fruit volgens de receptie en je kunt er niets tegen doen. Toch wel jammer, de spullen krijg je wel weer terug maar zo'n dier zo dichtbij was wel uniek geweest. Enfin, de dag daarna een riviertocht gedaan, waar we wel van alles hebben gezien, apen in verschillende soorten, met gigantische neuzen, krokodil, allerlei vogels en nog een Orang Oetang die lag te pitten in een boom.
De laatste dag in Sandakan naar een opvang voor neusapen geweest en vertrokken naar Mulu, met een tussenstop van 1 nacht in Kota Kinabalu (zo jammer van de tijd, tot nu toe mijn minst favoriete plek). Verder naar Mulu met een korte tussenlanding in Miri, waar we uit het vliegtuig moesten en ons opnieuw moesten laten registreren, alsof ik een heel nieuw land ga bezoeken... ik blijf toch op focking Borneo, maar goed vriendelijk geglimlacht en weer een stempeltje in mijn inmiddels iets minder maagdelijke paspoort. Aangekomen in Mulu, op een inimini vliegveld, hoewel meer een landingsstrook midden in de jungle ingecheckt in ons nieuwe hotel, zeker een mooi hotel met een aparte zitkamer, die we niet nodig hebben.
Gister 3 excursies gedaan waar we ontzettend veel hebben gelopen, ook ruim 100 meter boven de grond op een wiebelige hangbrug, de canopy treewalk. Kijk ik zeg dan wel heel stoer dat ik niet bang ben, maar vroeger, hoewel dat is voor de tweede wereldoorlog, ik bedoel een paar jaar geleden, had ik toch minder moeite met hoogtes dan nu. Blik vooruit en verstand op nul en gewoon lopen, daarbij zijn die boomtoppen toch onder je en lijkt het minder hoog, tot je de rivier over moet......... Marius heeft nog een selfie genomen met een mooie groene slang, een kleintje en voor het geval je wordt gebeten heb je nog een kleine 24 uur voordat je de geest geeft en met een heli ben je binnen een uurtje in Miri, het dichtsbij zijnde ziekenhuis want je zit per slot van rekening in de jungle.
Gisteravond een nachtwandeling gemaakt omdat je dan heel andere dieren ziet, uiteraard met goede zaklampen. De gids liet ons een kikker zien, en nog één en nog één en nog één. Uiteindelijk diverse slapende vogels gezien en één van de meest giftige slangen hier, je schijnt binnen een paar minuten dood te zijn na een beet, wat toch wel een vreemde gedachte is. Afgelopen ochtend een excursie naar een dorp gedaan via de rivier in een longboot, erg smalle bootjes en extreem wiebelige met onze 150 kg zware gids (ik schat het gewicht eerder te laag dan te hoog), wat voor de nodige stabiliteit zorgt. Overigens hadden we gister dezelfde gids, die de nodige moeite had met de ruim 600 traptredes, en dat was nog maar in één grot. Was even bang dat we hem moesten dragen, gelukkig sloot hij iedere keer na een minuut of 5 weer aan bovenaan bij een trap. Vanmiddag gaan we de laatste 2 grotten zien, waarvan één vleermuisgrot. Wel een stevige wandeling en dat is anders bij 40 graden met ruim 90% vochtige lucht, dus relaxen we nu even aan het zwembad voor we de 9 km gaan doen.
Voor nu sluit ik af en ga een andere keer weer verder, omdat we weer gaan genieten van een geweldige dag, en weet je waarom........want iedere dag is een geweldige dag.
Ps er is bewijs vn de selfie van Marius met zij slang, maar die zal hij wel op Facebook plaatsen. Oh ja, wat ook zo geweldig is, ik slaap hier iedere nacht minimaal 8 a 9 uur, daar kan geen slaapkop tegenop 😎😀