Skeikampen

3 juli 2013 - Gausdal, Noorwegen

Inmiddels al weer 3 dagen in Skeikampen Noorwegen. Zondag vertrokken,, de boot in Kiel (Duitsland) genomen en via Goteburg (Zweden) en Oslo (Noorwegen) naar Skeikampen.
De reis op de boot was goed, de weg ernaar toe iets minder, de auto (net nagekeken) begon een beetje vreemd te stotteren bij het gas geven (kennelijk een ECU? die vochtig is geworden, kan geen kwaad voor nu maar als het erger wordt dan gaat het dus weer geld kosten). Ingecheckt op een gigantisch schip voor een zeereisje van 14 uur. Lekker gegeten aan boord en behoorlijk zitten` tetteren` met de andere mannen (Jacqui hield het wat meer bescheiden). Heel wat biertjes en een uitgestorven bar later (we waren serieus de laatste personen van de 1300 gasten aan boord) werd gevraagd of we nog 1 drankje wilden want de bar ging dicht, dus.... oh ja en passant melde de dame achter de bar dat de Zweedse politie `s morgens alcohol controles doet bij het weggaan van de boot, zware stress, nog 7 uur te gaan, rondom dronken en krijg dat maar eens op tijd uit je systeem!! Gelukkig hebben we daar Marius, die was al iets eerder naar bed gegaan en had de wekker gezet zodat we zo lang mogelijk konden slapen, maar ook nog konden ontbijten. Marius en ik bleken `s morgens als enige 2 aan het ontbijt te zitten en toen kwam Marius er zelf achter dat de wekker 1 uur en 17 minuten voorliep en we retevroeg aan het ontbijt zaten (en ik voelde me slecht). heb niet eens gereageerd, maar op het dek goed uitgewaaid.

Zweden waren we zo door en hadden geen alcoholcontrole bij aankomst, Noorwegen in en gelijk niet meer kunnen opschieten, je legt daar ongeveer 60/50 km per uur af en op de andere wegen behalve hoofdwegen mag je blij zijn met 30/40 km in een uur.De natuur is geweldig, hoewel Ben en Jaqcui daar niet veel van hebben meegekregen Ben had een kater en heeft de hele dag geslapen in de auto en Jaqcui slaapt so wie so wel in de auto. De rit was best wel lang, maar we zzijn in Skeikampen aangekomen. Toen we aankwamen had ik echt zoiets van:` waar zijn we terecht gekomen in de middle of fucking nowhere` en (bijna) geen toerist te zien behalve een stelletje achterlijke Nederlanders die wandelen en fietsen als hoogste prioriteit op hun to do list hebben staan. Ik moet wel eerlijk zeggen dat het hier dus helemaal geweldig is en die Nederlanders wel begrijp, alleen zoeken wij enige vervanging voor het wandelen, los van de wandeling `s avonds na het eten.

We zijn gister naar Lillehammer geweest daar wat dingen uitgezocht en kwamen een mountainbike verhuur tegen, daar zijn we naar toe gereden en hebben besloten om vandaag een bike te huren. Pretty awesome, met de skilift omhoog (zou ik dan voor het eerst in mijn leven een afdaling kunnen doen zonder iets te breken op een skipiste? de vorige 3 afdalingen waren nu niet echt een succes en de ziekenhuis bezoeken daarna al helemaal niet) bekijk de site http://www.hafjell.no maar eens daar staat volgens mijn nog wel een filmpje op. Omdat ze ons verkeerd hadden voorgelicht en wij geen Noors begrijpen hadden wij geen korting gekregen, maar dat is goed gecompenseerd, we hoefden geen dagpas voor de (ski)lift te huren. Je gaat net als bij skien met de lift omhoog en neemt je mountainbike mee, volledig in een soort harnas, scheen-, knie-, elleboog met een helm en een rood shirt, stapt uit boven en met een noodgang naar beneden. Dat gaat eerst heel voorzichtig (overigens zijn de mountainbikes volledig afgeveerd met schokdempers overal en ik weet niet hoeveel versnellingen die uiteindelijk heel logisch blijken te werken en daar moet je snel achterkomen. Niet teveel remmen met de voorrem (fietsen met schijfremmen by the way) anders lig je erondervia het stuur zoals Jaqcuii heel snel liet zien. Zij is maar 1 keer geweest en durfde absoluut niet meer, Ben was inmiddels 2 x over de kop gegaan, maar hij denkt serieus eemn sprong te nemen wanneer je dit nog nooit hebt gedaan, niet dus. Een open hand, geschaafd bovenbeen en wat minder snelheid verder naar beneden.

Na 2 ritten krijg je de boel iets onder controle en ga je een ander pad doen en meer snelheid maken en durf jke zelfs de andere lift naar de hoogste afdaling te nemen en het medium parcours. Dat ook 2 x gedaan, wat een enorme kick geeft. Wat ik helaas niet heb gezien, maar Ben wel is dat Marius bij de laatste afdaling stilstond op een track waar het zo steil was dat ie vanuit stilstand over het stuur is gerold en een goed smak heeft gemaakt je dondert wel voorover een afdaling in. Alleen zijn hand was wat open. Ik ben wel onderuit gegaan, maar had niets. Je schrikt je alleen de tyfus.

Maar goed, inmiddels wel spierpijn en lekker zitten op de stoel doe ik niet. Zal morgen vast wel erger zijn, dat is dan ook de dag dat we weer verder gaan naar het volgende appartement, nog geen 400 km en ongeveer 8 uur rijden. Daar zitten we dan in Myrkdalen, onze uitvalsbasis voor een gletsjerwandeling (de grootste van Europa geloof ik)en trip naar Bergen met de trein vanaf Voss en een bezoek aan de grooste Fjord .. ik weet zo ff niet de naam.

Daarover de volgende keer meer.

P.s ik heb dit geschreven op het tablet, dus er zijn vast wel een aantal typefoutjes
Pps hopen dat de auto het goed doet, vandaag en gister was het beter maar nog niet over.
C ya